Ο πρώην Βουλευτή Ευβοίας ΣΥΡΙΖΑ και πρώην Υπουργός, Βαγγέλης Αποστόλου, στην παρέμβασή του στην εκδήλωση του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ευβοίας, την Παρασκευή 11 Απριλίου 2025, αναφέρθηκε σε δύο θέματα που πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη σημασία οι Ευβοιώτες Μηχανικοί και είναι: πρώτον το Τεκμήριο Κυριότητας του Δημοσίου και δεύτερον οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στο φυσικό περιβάλλον. Αναλυτικά:
«Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει σε ένα ορεινό χωριό της Β . Εύβοιας που έχει βιώσει πολλά από αυτά που θα ειπωθούν από τους εξαίρετους εισηγητές. Θα σταθώ όμως ιδιαίτερα σε ένα ζήτημα που αποτελεί γόρδιο δεσμό για το φυσικό περιβάλλον και είναι το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου, που ειδικά για σας τους χωροτάκτες, αποτελεί και αντικείμενο στην εργασία σας.
Πρόκειται για ένα μαχητό κριτήριο, που σύμφωνα με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου και τις συνθήκες απελευθέρωσης της χώρας, έδινε το δικαίωμα στην ελληνική πολιτεία να θεωρήσει τις άγριες γαίες εκείνης της εποχής, δηλαδή τις μη καλλιεργούμενες και μη πολεοδομούμενες τότε εκτάσεις, που σήμερα χαρακτηρίζονται δασικές ως περιουσία του και ταυτόχρονα ως το βασικότερο εργαλείο για την ανάδειξη των εμπράγματων δικαιωμάτων σε πολλές περιοχές της χώρας.
Γι΄ αυτό, έστω και αργά, αποφασίστηκε από την Πολιτεία να προχωρήσουν η σύνταξη και κύρωση των Δασικών χαρτών, πόσο μάλλον όταν η διαδικασία αυτή συνδέθηκε και με το Βασιλικό Διάταγμα του 1836, που παρείχε μόνο νομή σε ιδιώτες και όχι και κυριότητα.
Δεν μπορούν όμως να καταλάβουν οι αγρότες γιατί τα ελαιοπερίβολα που κληρονόμησαν από τους γονείς τους έχουν χαρακτηριστεί δασικά και για το λόγο αυτό ανήκουν κατά τεκμήριο στο Δημόσιο.
Πόσο μάλλον όταν ούτε και η επίκληση της χρησικτησίας μπορεί να ισχύσει, αφού αυτό μπορεί να γίνει, σύμφωνα με το προηγούμενο Διάταγμα, μόνο για την προ του 1915 και επί 35 χρόνια περίοδο.
Κάτι τέτοιο συνέβη στη Βορειοκεντρική Εύβοια μόνο για το κτήμα Μπαίκερ, όταν την περίοδο των τοπικών κινητοποιήσεων, το Εφετείο Αθηνών χρησιμοποίησε ως τεκμήριο ένα σημείωμα του τότε Δασοφύλακα της περιοχής που αναφερόταν ως κτήμα Μπαίκερ.
Όλα αυτά βέβαια σήμαιναν πολλά δυσάρεστα για τους συμπατριώτες μου ελαιοκαλλιεργητές που πλήγηκαν από την πυρκαγιά του 21. Δε μπόρεσαν να αποζημιωθούν και για τα 400.000 ελαιόδενδρα, αξίας 80 εκατ. που συνολικά καταστράφηκαν. Η πρώτη και μοναδική αποζημίωση που πήραν ήταν τα 10 εκατ. Ακόμη περιμένουν τα υπόλοιπα 70.
Ταυτόχρονα βέβαια και οι δασικοί χάρτες που έγιναν δυστυχώς απορρίφθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας, λόγω εμπλοκής τους με τη μερική κύρωση.
Υπάρχουν λύσεις για τις περιοχές που ισχύει το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου. Τις διασφαλίζουν ειδικά για τη σύνδεση της κυριότητας με την αγροτική δραστηριότητα τα άρθρα 24 και 117 του Συντάγματος. Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό θέμα που η αντιμετώπισή του είναι αναγκαία και εφικτή.
Το δεύτερο θέμα είναι οι δασικές πυρκαγιές και το ερώτημα που θέλει απάντηση είναι κατά πόσο μπορεί η σημερινή Πολιτική Προστασία μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά.
Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Για ένα και μόνο λόγο: γιατί τα Δάση έχουν ουσιαστικά παραδοθεί στην καταστολή. Όλοι χρειάζονται. Δεν μπορεί όμως η πρόληψη να αποτελεί για τη δασοπροστασία το φτωχότερο συγγενή.
Πυρκαγιές στο φυσικό περιβάλλον της χώρας είχαμε και θα έχουμε γιατί στο μεσογειακό δασικό οικοσύστημά μας κυριαρχούν τα πυρόφιλα είδη, με βασικότερο τη χαλέπιο πεύκη.
Κι αυτή η βλάστηση αν συνδυαστεί με τα μελτέμια, τις υψηλές θερμοκρασίες και το δύσκολο ανάγλυφο δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα για τους εμπρηστές. Και εμπρηστής δεν είναι η κλιματική αλλαγή.
Είναι κάποιο ανθρώπινο χέρι, από τον εγκληματικά αμελή πολίτη που βάζει φωτιές για να κάψει κλαδιά, μέχρι το Δημοτικό άρχοντα που παίρνουν φωτιά οι χωματερές του Δήμου του, τη ΔΕΗ με τους υποσταθμούς και τα καλώδιά της και την Πολιτεία που την επόμενη ημέρα σκέπτεται πως θα τακτοποιήσει τους καταπατητές.
Είχα πει σε μια εκδήλωση για τις πυρκαγιές αυτές, ότι προς το χώρο έναρξης των επεισοδίων πρέπει εκτός της Πυροσβεστικού οχήματος να φεύγει και ένα περιπολικό για όσους προανέφερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου