« Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με τον νόμο 4648/2019 έγινε ένα πρώτο βήμα για την ψήφο των αποδήμων και μάλιστα 160 και πλέον χρόνια μετά την σχετική νομοθέτηση του υπουργού Θρασύβουλου Ζαίμη. Κατά τη συζήτηση του ΣΝ στην Ολομέλεια είχα πει τότε ότι το νερό μπήκε στο αυλάκι της σύγχρονης ιστορίας. Και είναι βέβαιο ότι στην πορεία του χρόνου θα γίνει χείμαρρος και θα συμπαρασύρει περιορισμούς, εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, ισχύει η φράση του Κ.Παλαμά ότι «η μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα»και είναι βέβαιο ότι η αγάπη των αποδήμων αδερφών μας για την πατρίδα δεν χωράει σε εννιαψήφιους αριθμούς φορολογικών μητρώων και σε στρεμματικές δηλώσεις του Ε9. Πράγματι η νέα ρύθμιση ήρθε νωρίτερα από το αναμενόμενο. Είναι δε πολύ σημαντικό ότι η συζήτηση του ιστορικού αυτού νομοθετήματος συμπίπτει με την τεσσερακοστή ένατη επέτειο της αποκατάστασης της δημοκρατίας και αυτό γιατί το υπό κρίση εμβληματικό ΣΝ θέτει στον σκληρό του πυρήνα ζητήματα που άπτονται της ισότητας και της δημοκρατίας!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατά την αποικιοκρατική περίοδο διαμορφώθηκαν ισχυροί οικονομικοί, γλωσσικοί και πολιτιστικοί δεσμοί μεταξύ λαών της οικουμένης, που μεταγενέστερα εξελίχθηκαν σε σταθερούς άξονες πολιτικής και διπλωματικής συνεργασίας.
Σε αυτόν τον κόσμο η χώρα μας δεν είχε θέση. Εάν εξαιρέσουμε τους αδελφούς μας Κυπρίους, κατά τα λοιπά βιώναμε την εθνική μας μοναξιά, μία μοναξιά, που μας οδήγησε ενίοτε και σε φοβικές συμπεριφορές, αναπτύσσοντας το «σύνδρομο του σκαντζόχοιρου».
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι στην εσωστρεφή αυτή αντίληψη θα πρέπει να αντιπαραβάλουμε την ακτινοβολία και το μεγαλείο του απόδημου ελληνισμού. Άλλωστε, προς την κατεύθυνση αυτή ο καθηγητής του Χάρβαρντ Joseph Nye εισήγαγε μια νέα διάκριση ισχύος την «Ήπια ισχύ». Είναι βέβαιο ότι τα αποθέματα της ήπιας ισχύος που διαθέτει η χώρα μας και της επιτρέπουν να δομήσει μία ελκυστική αφήγηση, είναι σίγουρα εκτός από τον πολιτισμό της, και οι ισχυροί δεσμοί με την ακμάζουσα ελληνική διασπορά. Οφείλουμε, λοιπόν, να ενδυναμώσουμε τις σχέσεις μας με τους απόδημους και κυρίως να τους καταστήσουμε κοινωνούς των προκλήσεων, που αντιμετωπίζει το έθνος μας. Και για να συμβεί αυτό απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συμμετοχή τους στην κορυφαία δημοκρατική διαδικασία. Είναι δε βέβαιο ότι κατά την προεκλογική περίοδο θα εισφέρουν τις βέλτιστες πρακτικές από τις χώρες διαμονής τους συμβάλλοντας στην ώσμωση και την προαγωγή του δημόσιου διαλόγου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το παρόν σχέδιο νόμου καλύπτει τις αντιλήψεις της κοινωνικής πλειοψηφίας που πιστεύει ότι η ταυτότητα του έθνους μας, σε συνδυασμό με τη δύναμη της Ομογένειας και τη μεγάλη της διασπορά, θα πρέπει να μας ωθήσουν προς αυτή ακριβώς την κατεύθυνση, δηλαδή της γενικευμένης ψήφου και της άρσης των σχετικών περιορισμών. Άλλωστε πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ρύθμιση αυτή θέτει, κυρίως, ζήτημα δημοκρατίας και ίσων δικαιωμάτων. Και το λέω αυτό γιατί στον διάλογο, που αναπτύσσεται διατυπώνονται αδικαιολόγητες επιφυλάξεις και μεμψιμοιρίες, αναντίστοιχες της ιστορικής ευθύνης, και μάλιστα διατυπώνονται από τους γνωστούς «δικαιωματιστές», που έθεταν ζήτημα ισότητας και δημοκρατίας αξιώνοντας την ψήφο των μεταναστών στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ήταν εκείνοι, που μιλούσαν για δικαιώματα και για ανοιχτά θαλάσσια σύνορα. Τώρα, αντίθετα, ορθώνουν τοίχους και στήνουν φράκτες, απομειώνοντας τα δημοκρατικά δικαιώματα των Ελλήνων αδελφών μας. Γιατί εκεί κατατείνει η προτεινόμενη ρύθμιση που θέλει την ψήφο των αποδήμων να μην επηρεάζει το αποτέλεσμα της επικράτειας. Δηλαδή, εάν ένας κάτοικος εξωτερικού μπορεί να πάρει το αεροπλάνο και να ψηφίσει στην Ελλάδα η ψήφος του θα μετράει στο σύνολο της επικράτειας, ενώ εάν ο ίδιος άνθρωπος ψηφίσει στο προξενείο της Ελλάδας στο εξωτερικό δεν θα προσμετράται η ψήφος του στο σύνολο της επικράτειας. Η διάκριση αυτή εκτός από αντιδημοκρατική είναι και παράλογη, καθώς η ίδια ψήφος θα προσμετράται διαφορετικά, ανάλογα με τον τρόπο και τον τόπο της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος.
Είναι βέβαιο, άλλωστε, ότι αυτού του είδους οι κομματικοί τακτικισμοί μας οδήγησαν στο σημείο: η χώρα μας μέχρι και το 2019 να παραμένει η μία από τις 2 χώρες, στο σύνολο των 28 κρατών μελών της ΕΕ που δεν είχαν ρυθμίσει την ψήφο για τους εκτός της επικράτειας πολίτες τους. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα μεγάλωσε και ισχυροποιήθηκε όταν βασίστηκε στην ενότητα του οικουμενικού Ελληνισμού.
Ωστόσο, θα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας όσα μας χωρίζουν και να προχωρήσουμε όλοι μαζί ενωμένοι μπροστά, γιατί σήμερα ανοίγουμε τα σύνορα της πατρίδας για να υποδεχθούμε τους συμπατριώτες μας που είναι δύο φορές Έλληνες». Ενώ ο κ. Ζεμπίλης έκλεισε την ομιλία του λέγοντας: «όταν ο Βίκτωρ Ουγκώ μιλούσε για την Ελλάδα και έλεγε ότι « ο κόσμος είναι η Ελλάδα που διαστέλλεται» δεν είχε στο μυαλό του μια μικρή, φοβική και απομονωμένη χώρα, αλλά το μεγαλείο της οικουμενικής Ελλάδας, που σήμερα προβάλλει από τις διατάξεις του παρόντος ΣΝ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου