Όσο πολύτιμη και να είναι για όλες και όλους μας η εσωστρέφεια σε ότι έχει να κάνει με το σπίτι και το οικογενειακό μας περιβάλλον, καμιά απολύτως σχέση δεν έχει με τη θέση και τη στάση μας στην κοινωνία ήτις πρακτικές που εφαρμόζουμε ως μέλη του κόμματος που υποστηρίζουμε. Και δεν μιλάω για ένα οποιοδήποτε αστικό κόμμα ή ένα κόμμα που εμφανίζεται για μια και μοναδική τετραετία, κάνοντας τη δουλειά που άλλους σκοπούς εξυπηρετεί! Τις τελευταίες δεκαετίες είδαμε πολλά από αυτά, άλλα που ξεπλένουν και άλλα που διαμόρφωσαν πλειοψηφίες στο αντι-Σύριζα μέτωπο. Εμείς, παρ όλα αυτά, δεν παίρνουμε μάθημα και αναλωνόμαστε σε εσωστρεφείς κόντρες και μικροπρέπειες, προτάσσοντας τον αλάνθαστο και πολυπράγμονα εαυτό μας. Δεν καταφέραμε να αδράξουμε την ευκαιρία, που απλόχερα μας δόθηκε και να εντάξουμε στους κόλπους του κόμματος όλον αυτόν τον κόσμο που αβίαστα ήρθε και ψήφισε στις 15 του Μάη. Αναλωθήκαμε (εμείς οι αλάνθαστοι) και συνεχίζουμε να αναλωνόμαστε στο να κριτικάρουμε πόσο δουλεύουν κάποιες/οι και γιατί δουλεύουν με τρόπο που εμείς, που δεν κάνουμε τίποτα, δεν εγκρίνουμε! Ο πρόεδρος του κόμματος, σ. Αλέξης Τσίπρας, έχει οργώσει και συνεχίζει να οργώνει τη χώρα, τα στελέχη μας είναι παντού και πάντα, τα μέλη όμως αρκούνται να επιδίδονται σε «αξιολογήσεις» στις εσωκομματικές διαδικασίες! Η χώρα είναι στην πιο κρίσιμη καμπή της μεταπολιτευτικής ιστορίας και εμείς δείχνουμε με το δάχτυλο την άλλη άποψη, αυτό που δεν ελέγχουμε, τη δουλειά που δεν κάνουμε και κυρίως τα πρόσωπα που δεν «εγκρίνουμε», για τους δικούς μας λόγους. Και χάνουμε τη μπάλα λίγο πριν καρφωθεί στα δίχτυα, χάνουμε τον κόσμο που ζητάει απαντήσεις, την ώρα που εμείς παλεύουμε να εξοντώσουμε με όποιον τρόπο αυτή/όν που νιώθουμε ότι μας κλείνει το δρόμο. Το δρόμο όμως για πού; Ο δρόμος για τους ανθρώπους της αριστεράς είναι ένας και είναι μονόδρομος. Είναι ο δρόμος που μας οδηγεί να σκύψουμε στα προβλήματα της κοινωνίας, να τους μεταδώσουμε το όραμα μιας άλλης χώρας και να τους πείσουμε ότι είναι εφικτός. Να οπλιστούμε με την δύναμη της αλήθειας και της πειθούς και να τους φέρουμε κοντά μας.
Η αγαπημένη μας εσωστρέφεια μπορεί να έχει κέφια, αλλά τώρα είμαστε σε πόλεμο!Ας πάρουμε λοιπόν τα όπλα μας, αυτά που δεν καταθέτουμε και ας βγούμε στο μέτωπο. Ας παλέψουμε για εμάς και το κοινό καλό, ας φωνάξουμε το δίκαιο των ανθρώπων της εργασίας, ας δώσουμε μήνυμα ελπίδας και ανατροπής. Και όχι, δεν είμαι θυμωμένη, είμαι καλά με μένα και είμαι καλά στο χώρο που υπηρετώ 30 και πλέον χρόνια. Είμαι καλά, όταν σκέφτομαι πως μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα, με σύμμαχο την κοινωνία. Είμαι καλά γιατί τα πιστεύω μου δεν αναλώνονται μέσα σε τέσσερις τοίχους ή στα παράθυρα του υπολογιστή μου. Βγαίνω έξω και παλεύω να αλλάξει το καθεστώς αυτής της κυβέρνησης, βγαίνω έξω γιατί πιστεύω πως ο μόνος δρόμος για την ανατροπή είναι να κερδίσεις το πέναλτι. Τότε μπορεί να έρθει η νίκη. Και η νίκη θα είναι νίκη του λαού μας…
Ζωή Λιβανίου
Πρ. Βουλευτής Εύβοιας
Πηγή: Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου