Ο κλάδος της ρητίνης μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές απειλείται με αφανισμό. Οι διεκδικήσεις που έχουν οι εργαζόμενοι είναι αυτονόητες και απαραίτητες για την επιβίωση τους.
Συνοψίζοντας στα βασικά: ενίσχυση και αποζημίωση και για τη φετινή παραγωγή. Σύνταξη πιο νωρίς (55 για άντρες 50 για γυναίκες) αφού στα επόμενα χρόνια δυστυχώς δε θα υπάρχει δάσος και η ηλικία για πολλούς είναι απαγορευτική για εύρεση άλλης εργασίας. Επίσης να είναι αυτοί που θα δουλέψουν στα αντιπλημμυρικά και άλλα έργα που θα χρειαστούν καθώς και να εκμεταλλευτούν την ξυλεία. Και γνωρίζουν και ο τόπος τους είναι. Δε θα πρέπει να ανατεθούν τα έργα σε εργολάβους με συνεργεία εκτός περιοχής.
Τέλος θα πρόσθετα την άρση μιας αδικίας και την επαναφορά από την τρίτη στη δεύτερη κατηγορία των «βαρέων». Το κόστος των λιγότερων των διακοσίων ευρώ το μήνα ανά εργαζόμενο για αυτή την ομάδα των εργαζομένων δεν είναι ούτε απαγορευτικό ούτε δυσβάστακτο δα για την εθνική οικονομία.
Γενικότερα ελπίζω η κυβέρνηση να υιοθετήσει τα αιτήματα τους και νομίζω θα το πράξει. Διαφορετικά θα επιβεβαιώσει ότι είναι κυνική και ανάλγητη.
Συμεών Κεδίκογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου