Ομιλία του Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ευβοίας και πρώην Υπουργου Βαγγέλη Αποστόλου, στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις».
Το νομοσχέδιο που συζητάμε ακολουθεί την ίδια τακτική που χαρακτηρίζει τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης.
Δημιουργείτε κυρίες της Κυβέρνησης, και στο χώρο της παιδείας, συνθήκες για τη διαμόρφωση πλαισίου Κράτος – φέουδο. Και μιλάτε για αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό. Ποιον νομίζετε ότι θα παραπλανήσετε;
Η δήθεν αυτόνομη λειτουργία του σχολείου, οι αλλαγές στις δομές εκπαίδευσης, στην επιλογή στελεχών και η συγκεκριμένη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών αποτελούν τα βήματα, για πελατειακό σύστημα και στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Με την φερόμενη αναβάθμιση, το κλίμα των σχολείων θα αλλάξει προς αρνητική κατεύθυνση. Θα γίνει τελείως διαφορετικό.
Θα είναι ένα σχολείο, όχι μόνο με εξαρτήσεις, αλλά και με κυρίαρχο το αίσθημα της ανασφάλειας.
Κι όλα αυτά στην καθημερινότητα θα έχουν ως αποτέλεσμα τη διάλυση του παιδαγωγικού κλίματος, της συναδελφικότητας, της συνεργασίας και της αλληλεγγύης στο σχολείο.
Είναι αυτό το σχολείο που η Κυβέρνηση, ουσιαστικά το αντιμετωπίζει σαν εταιρία και τους εκπαιδευτικούς απλώς ως διεκπεραιωτές εντολών.
Η εκπαιδευτική κοινότητα να είστε βέβαιοι ότι θα ορθώσει ανάστημα απεναντί σας.
Η κακοποίηση των εννοιών, αυτονομία, ενδυνάμωση του ρόλου των εκπαιδευτικών και αποκέντρωση είναι προφανής. Δεν μπορείς να έχεις αυτονομία και αποκέντρωση, χωρίς δημοκρατία.
Η συρρίκνωση των αρμοδιοτήτων του συλλόγου των διδασκόντων και ο περιορισμός του σε επουσιώδη πράγματα, σε συνδυασμό με το διορισμό ουσιαστικά, του σχολικού συμβουλίου, δεν αποτελούν αποκέντρωση, ούτε ενδυνάμωση του ρόλου των εκπαιδευτικών.
Ξαναγυρίζουμε όχι μόνο στον παλιό επιθεωρητή, αλλά και έχουμε τον διευθυντή επιθεωρητή πλέον.
Η ενίσχυση της δήθεν αυτονομίας του σχολείου παραπέμπει στην όλο και μεγαλύτερη απαλλαγή του κράτους, από τις υποχρεώσεις του στη χρηματοδότηση, στη στελέχωση, στην επιμόρφωση και στις άλλες λειτουργίες του σχολείου.
Εξάλλου, ανάμεσα στα κριτήρια της λεγόμενης αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας, που απορρίφθηκε με συντριπτικά ποσοστά από τους εκπαιδευτικούς, ήταν η διαχείριση των οικονομικών πόρων και του προσωπικού σε επίπεδο σχολικής μονάδας.
Αυτονομία με βάση αυτή την εμπειρία, σημαίνει μεγαλύτερη εξάρτηση των σχολείων από την τσέπη των γονιών και τις ανάγκες της αγοράς.
Σημαίνει μεγαλύτερη εμπλοκή με διάφορους φορείς, όπως ιδρύματα, ΜΚΟ, επιχειρήσεις, που αποκτούν λόγο ακόμα και στο τι θα διδάσκεται, με τους ταξικούς φραγμούς να υψώνονται όλο και περισσότερο.
Συνέπεια των παραπάνω θα είναι η ακόμα μεγαλύτερη κατηγοριοποίηση των σχολείων, κάτι που θα ενταθεί ακόμα περισσότερο και από το πολλαπλό βιβλίο.
Ουσιαστικά, η συγγραφή των βιβλίων από ευθύνη του κράτους μεταφέρεται στους ιδιώτες. Δεν εξασφαλίζεται από το κράτος η δωρεάν παροχή τους.
Όσο για τη δήθεν ελευθερία επιλογής, αυτή υπονομεύει την ανάγκη για ένα ενιαίο, σύγχρονο και επιστημονικά και παιδαγωγικά τεκμηριωμένο πρόγραμμα σπουδών, ενώ εντείνει την κατηγοριοποίηση των σχολείων.
Τα σχολεία κατηγοριοποιούνται ανά γειτονιά και Δήμο. Αντί για άριστα σχολεία για όλα τα παιδιά, τα σχολεία διαχωρίζονται σε καλά και κακά.
Ένα μέτρο που αποτελεί το πρώτο βήμα για να επιβληθούν τιμωρίες με τη μορφή στέρησης πόρων, όπως ήδη έχει συμβεί με τα Πανεπιστήμια.
Η ανισότητα των σχολείων, ανάλογα με το κοινωνικό- βιοτικό επίπεδο της κάθε γειτονιάς, γίνεται ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ή μειονέκτημα για χιλιάδες μαθητές και οικογένειες.
Όσο για τη λεγόμενη ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αυτή καμία σχέση δεν έχει με την αναβάθμιση της διδασκαλίας και του περιεχομένου της εκπαίδευσης. Θα υπονομεύεται την ίδια ώρα.
Αφορά στην ουσία, τον ασφυκτικό έλεγχο, ώστε να υλοποιούν κατά γράμμα τις αντιδραστικές κατευθύνσεις, όπως αυτές θα εξειδικεύονται κάθε φορά και από την κυβέρνηση.
Δεν είμαστε αντίθετοι στην αξιολόγηση, αλλά αντίθετοι σε αυτή την αξιολόγηση.
Το βασικό ζήτημα σήμερα είναι να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες εντός του σχολείου που θα αναπτύσσουν την αγάπη για τη γνώση, συνθήκες που θα καλλιεργούν την αντίληψη για την αναζήτηση της αλήθειας.
Μια αλήθεια που θα ερμηνεύσει και θα αλλάξει τον κόσμο. Κι αυτά τα σχολεία πρέπει να είναι δωρεάν, ίδια και ενιαία για όλα τα παιδιά.
Ασφαλώς και γνωρίζετε συνάδελφοι της Ν.Δ. ότι καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να πετύχει στην εκπαίδευση, εάν δεν έχει την αποδοχή και την στήριξη της εκπαιδευτικής κοινότητας- εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς.
Κυρία Υπουργέ είτε σας παραιτήσουν, είτε παραιτηθείτε, να ξέρετε ότι τελικά θα μείνετε μόνη σας, σ΄αυτό τον αντιεκπαιδευτικό δρόμο που ακολουθείτε με το παρόν νομοσχέδιό σας. Γι αυτό και το καταψηφίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου