Δεν επιχειρώ να νουθετήσω. Θέλω απλά να σου μιλήσω.
Σίγουρα υπήρξαν και λάθος μηνύματα, που προκάλεσαν μια δικαιολογημένη αντίδραση και αμφισβήτηση, ως προς την αποτελεσματικότητα των μέτρων που ελήφθησαν.
Υπήρξαν όμως και δικοί μας άνθρωποί, δικοί μας φίλοι, που δεν είχαν την ευκαιρία να εμβολιαστούν και δυστυχώς δεν είναι πια ανάμεσά μας. Όπως οι δικοί μου φίλοι, ο Γιάννης, ο Σπύρος, η Λουκία και τόσοι άλλοι.
Είναι τραγική διαπίστωση πως όλα αυτά που βιώνουμε, είναι πρωτόγνωρα και εφιαλτικά.
Οφείλουμε να εμπιστευόμαστε τους ειδικούς και την επιστήμη. Φυσικά χρειάζεται να βάλουμε πλάτη όλοι μας.
Απαιτείται απ΄ όλους συνεχής προσπάθεια, για να τα καταφέρουμε.
Στη δική μας οικογένεια είμαστε όλοι, πλήρως εμβολιασμένοι.
Φοβάμαι όμως τις επόμενες μέρες.
Φοβάμαι με όσα προμηνύονται.
Φοβάμαι μήπως στο επόμενο προσκλητήριο υπάρχουν κι άλλες απουσίες.
Φοβάμαι μη χάσω κι άλλους φίλους, συναδέλφους, γνωστούς, συντοπίτες, συνανθρώπους μου.
Φοβάμαι και το μοιράζομαι μαζί σου, γιατί θέλω να είμαστε μαζί, όταν τελειώσει αυτή η δοκιμασία.
Φοβάμαι και ζητώ τη δική σου συνδρομή, τη δική σου συμβολή, τη δική σου καθοριστική συμμετοχή, για να πετύχουμε τη νίκη.
Ίσως τη πιο σημαντική νίκη μας, τη νίκη για την ίδια μας τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου