8 Μάρτη… «γιορτάζει» το μισό του Ουρανού.

του Νικολάου Σιόλια- Μαθηματικού

Δημοτικού Σύμβουλου «Δήμος για όλους»  του Δήμου Χαλκιδέων

Πάντα διαχρονικό και επίκαιρο το μήνυμα της μεγάλης διαδήλωσης για καλύτερες συνθήκες εργασίας που πραγματοποίησαν στις 8 Μαρτίου του 1857 οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη. Ήταν εκείνες οι τολμηρές γυναίκες, που κυριολεκτικά όρθωσαν ανάστημα απέναντι στην εργοδοσία και τα καθιερωμένα, διεκδικώντας τα αναντίρρητα δικαιώματά τους, ανοίγοντας τον δρόμο για τις επόμενες γενιές των γυναικών, να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, μέσα σ’ ένα ανδροκρατούμενο πατριαρχικό κόσμο, στην οικονομία, την πολιτική, την οικογένεια ... προς τιμήν αυτών των γυναικών έχει πια καθιερωθεί η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου. 

Μετά πολλά χρόνια και πολλούς αγώνες μέσα σε αντίξοες συνθήκες και εχθρικό περιβάλλον, οι γυναίκες ακόμα και σήμερα, αγωνίζονται, για ισότητα και ισονομία, για ίσες ευκαιρίες, για ίδιους μισθούς, για κοινωνική καταξίωση και αναγνώριση της προσφοράς τους.

Στο σήμερα, μέσα σε συνθήκες περιορισμών, ποιος δεν αναγνωρίζει την παρουσία τους στην πρώτη γραμμή: 

• των γυναικών, γιατρών και νοσηλευτριών, που αγωνίζονται στα υποστελεχωμένα Νοσοκομεία, με αυταπάρνηση, να προσφέρουν την ψυχή τους και τα πρησμένα πόδια τους, για την υγεία του λαού;

• Τις Δασκάλες και τις Καθηγήτριες, μόνιμες και αναπληρώτριες που κρατάνε, χωρίς ουσιαστική στήριξη από την πολιτεία, άσβεστη την φλόγα της εκπαίδευσης και της παιδείας, για τις επόμενες γενιές; Που είναι μάνες, ψυχολόγοι, φίλες, καθοδηγητές, νοσοκόμες κ.ά. Τις εργαζόμενες στα ιδιαίτερα μαθήματα και τα φροντιστήρια, να συμπληρώνουν τα κενά του εκπαιδευτικού συστήματος;

• Τις φοιτήτριες και τις μαθήτριες, που κατακτούν την γνώση, που αγωνίζονται για την ακαδημαϊκή ελευθερία ενάντια στην αστυνομοκρατία, που προσπαθεί να επιβάλει μια ανάλγητη κυβέρνηση, ενάντια στο δικαίωμα πρόσβασης όλων, στην εκπαίδευση και την παιδεία. 

• Τις εργάτριες στις φάμπρικες και τις υπαλλήλους στις υπηρεσίες, που συνεχίζουν σε συνθήκες ανεξέλεγκτες, να δίνουν την δύναμή τους ώστε να παράγουν και να παρέχουν τα αναγκαία για  να συνεχίσει η ζωή;

• Τις Εμπόρισσες, τις μηχανικούς, τις ελευθεροεπαγγελματίες, που αγωνίζονται να κρατήσουν ζωντανές τις επιχειρήσεις τους, τα επαγγέλματά τους…;

• Τις Δικηγορίνες που δίνουν μάχες για τα δικαιώματα των πολιτών και την εφαρμογή των νόμων για όλους, την διατήρηση των δικαιωμάτων, μέσα στην ζοφερή ατμόσφαιρα της πανδημίας και της καταστροφικής διαχείρισης της, από την κυβέρνηση του  ανέμελου κ. Μητσοτάκη;

• Τις αγρότισσες, που με περισσό μόχθο, παράγουν και παρέχουν τα κύρια προϊόντα για την διατροφή του λαού μας;

• Τις νοικοκυρές, που με περισσή αγωνία και σύνεση διαχειρίζονται τα νοικοκυριά που έχουν αποδεκατιστεί οικονομικά, από την παρεπόμενη τις πανδημίας οικονομική κρίση, την περικοπή των μισθών, την αναστολή της εργασίας και την αυξανόμενη ανεργία;

• Τις μάνες, μικρές και μεγάλες σε ηλικία, που κρατάνε ενωμένες τις οικογένειες, παρέχοντας με την αυταπάρνηση, που οι ίδιες ξέρουν, παρηγοριά, αγκαλιές και τρυφεράδα, ένα απάνεμο λιμάνι, κρατώντας την ψυχική ισορροπία, προσπαθώντας να δώσουν χαρά και αισιοδοξία στα παιδιά τους;

• Τις γυναίκες εκείνες που τολμούν και ξεπερνούν τον φόβο τους! Τολμούν να καταγγείλουν όλους αυτούς που επιβάλλουν κάθε είδους κακοποίηση, που ασκούν  την εξουσία τους, στο σώμα και την ψυχή τους….   

• Τις ωραίες εκείνες γυναίκες, τις συζύγους, τις συντρόφισσες, τις φίλες, τις ερωμένες, που μαζί με το άλλο μισό του Ουρανού αγωνιούν, θυμώνουν, ονειρεύονται και αγωνίζονται από κοινού, για έναν κόσμο πολύχρωμο, πολύμορφο που χωρά όλους και όλες, με ισότητα, σεβασμό και αλληλεγγύη. 

Χαλκίδα 7 Μάρτη 2021.

*************************************************************************