Χαιρετισμός του δημάρχου Χρ. παγώνη στην έκθεση Α. Ελληνικού

Σε εκδήλωση που διοργάνωσε ο Δήμος Χαλκιδέων και ο ΔΟΑΠΠΕΧ το βράδυ του Σαββάτου 22 Οκτωβρίου στο “Κόκκινο Σπίτι”, παρουσιάστηκε το βιβλίο του Χαλκιδέου γιατρού και πρώην Συμπαραστάτη του Δημότη, Αργύρη Ελληνικού, με τίτλο “Δυσσέας”. Παράλληλα, εγκαινιάστηκε και έκθεση ζωγραφικής με έργα του ιδίου, αλλά και του εγγονού του Νώντα Σκύλλαρη, η οποία θα παραμείνει ανοιχτή μέχρι τις 31 Οκτωβρίου.
Στην τοποθέτησή του ο δήμαρχος Χαλκιδέων Χρήστος Παγώνης ανέφερε χαρακτηριστικά:

Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι,
Μέσα στην τόση πίεση του χρόνου και των υποχρεώσεων, κατάφερα να ανοίξω το βιβλίο του Αργύρη Ελληνικού, ορμώμενος από την ανάγκη να αναζητήσω τη σύνδεση της Τέχνης, με έναν άνθρωπο που  ασκούσε και επιτελούσε το λειτούργημα της Ιατρικής.

Καμιά φορά λοιπόν, σας ομολογώ, η ζωή μας ξαφνιάζει.
Είχα την ασφαλή πεποίθηση ότι γνώριζα τον Αργύρη Ελληνικό. Μα πόσο τελικά μπορεί να γνωρίζεις έναν άνθρωπο, αν δεν αγγίξεις λίγο την ψυχή του; Αν δεν κρυφοκοιτάξεις λίγο τη ζωή του, τα βιώματα, τις χαρές και τις λύπες του;
Ξεκίνησα  με περιέργεια την ανάγνωση φτιάχνοντας στο μυαλό μου, κάθε τόσο, τους πίνακες της περιγραφής του βιβλίου. Και σελίδα σελίδα, άρχισα να βλέπω εικόνες της Χαλκίδας του '50 και του '60, ήχους γνώριμους των τρένων, των ντελάληδων και της βαβούρας των παιδικών φωνών, που έπαιζαν στους δρόμους. Είδα τα παλιά σπίτια της πόλης, με τις ασπρισμένες αυλές και θυμήθηκα τις δυσκολίες και τον αγώνα που περάσαμε όλοι σαν παιδιά, να ανδρωθούμε, να σπουδάσουμε, να φτιάξουμε την οικογένειά μας.
Ένα βιβλίο με λέξεις γνώριμες αλλά και με απίστευτη δύναμη.
Λόγος μεστός, καθαρός, με ειλικρίνεια που σε καθηλώνει. Μια εξομολόγηση ζωής και ταυτόχρονα μια απίστευτη θέληση και ανάγκη ενός ανθρώπου, να μοιραστεί με άλλους κομμάτια της ζωής του, εικόνες και εμπειρίες. Ίσως για να μη χαθούν στο διάβα των χρόνων... Ένα άνοιγμα ψυχής, μια προσπάθεια να μοιραστεί τον δικό του Παράδεισο, που όπως λέει και ο ίδιος “κατόρθωσε ένα μέρος του να το κλείσει και να το σφραγίσει μέσα στη καρδιά του”. Με λέξεις άλλοτε σαν κοφτερό μαχαίρι και άλλοτε για να αποδώσει ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους τον στήριξαν.

Αυτό το βιβλίο, είναι στιγμές μιας ολόκληρης ζωής – εικόνες που χοροπηδούν και σε αγγίζουν, σαν να ξεφυλλίζεις ένα άλμπουμ φωτογραφιών ενός αγνώστου, μα τελικά τόσο οικείου και να γίνεσαι μέρος της οικογένειάς του.
Η τέχνη του σιδηρουργού, του ιατρού, του καλλιτέχνη. Η τέχνη του δημιουργού, που είτε φτιάχνει ένα σίδερο, είτε έναν πίνακα, είτε γράφει 5 γραμμές σαν συγγραφέας, ή σώζει μια ζωή σαν γιατρός.
Αυτή η πορεία της ζωής, καταγράφεται με κάθε πινελιά στους πίνακες του.
Νομίζω ότι πριν δει κανείς τα έργα του Αργύρη Ελληνικού, πρέπει πρώτα να διαβάσει το βιβλίο του. Έτσι θα δει τις λέξεις του βιβλίου να ξεπετάγονται και να γεμίζουν χρώμα, να αποκτούν σχήμα, ήχο και όψη.
Μόνο έτσι κοιτώντας τον πίνακα με τα τρένα θα ακούσει κανείς το σφύριγμά τους – σινιάλο για να φύγει ο Αργύρης για το φροντιστήριό του στην Αθήνα - ...

Μόνο έτσι, ο σκληρός σιδηρουργός θα ζωντανέψει και θα επιτρέψει στον θεατή να ακούσει τους ήχους του σίδερου που σπάει και λυγίζει, δίνοντας εκείνους τους σπινθήρες, που σιγόκαιγαν μέσα σε ένα 10χρονο παιδί.
Νομίζω τελικά, ότι κάθε λέξη αυτού του βιβλίου και κάθε πινελιά σ' αυτούς τους καμβάδες του Αργύρη, είναι ο δικός του προσωπικός ύμνος στη ζωή, στον Θεό, στην οικογένεια. Είναι το δικό του ευχαριστώ για όσα σημάδεψαν τα παιδικά και νεανικά του χρόνια.
Κι έχω τελικά την αίσθηση ότι παρά τα άσπρα του μαλλιά, παρά την επιτυχημένη πορεία του στην ιατρική και την οικογένεια, βαθιά μέσα του παρέμεινε εκείνο το 8χρονο αγόρι, που στάθηκε – με απαίτηση του πατέρα του – μπροστά στον πίνακα της σχολικής του τάξης, για να αποδείξει στον πατέρα, τον δάσκαλο και τους γύρω του, τι πραγματικά αξίζει. Εκείνο το αγόρι, που μέσα από κάθε δύσκολη στιγμή, ανδρωνόταν και πείσμωνε ακόμη περισσότερο για να τα καταφέρει. Κι ήταν αυτή η “δοκιμασία”, σαν ένα κίνητρο σε κάθε στιγμή της ζωής του, ακόμη και σήμερα, να παλεύει, να αγωνίζεται, να δημιουργεί, να μην τα παρατά. Με ψυχή μικρού παιδιού και δύναμη λιονταριού...
Μετά από όλα αυτά, νομίζω ότι βρήκα τη σύνδεση της Τέχνης με τον Αργύρη Ελληνικό... Είναι εκείνη η επιθυμία του ανθρώπου να προσφέρει από καρδιάς, στο πολιτιστικό γίγνεσθαι του τόπου του.
Φίλε Αργύρη, είμαι βέβαιος ότι θα μεταλαμπαδεύσεις αυτή τη φλόγα, που σιγοκαίει μέσα σου, όχι μόνο στα παιδιά και στα εγγόνια σου, που κάνουν ήδη τα πρώτα βήματά τους στην Τέχνη, αλλά και σε όσους ζουν μαζί μας και διψούν για ένα καλύτερο κόσμο”.

                                                                                                    
                                                                                                   Γραφείο Τύπου
                                                                                                Δήμου Χαλκιδέων

*******************************************************************************

Ξενώνας " Αμανδρυάδες " στο Καρπενήσι.
Κλίκ στην φωτογραφία για να ΔΕΙΤΕ

Η Επιλογή είναι δική σου