 |
| Αννα-Μαρία Μπότσαρη |
Η 8 φορές πρωταθλήτρια Ελλάδας Άννα Μαρία Μπότσαρη και προπονήτρια της Εθνικής Ελλάδας γυναικών στο σκάκι επικεφαλής προπονήτρια στη Σκακιστική Ακαδημία Χαλκίδος
Από την πλούσια και αξιοζήλευτη συλλογή τίτλων, επιτυχιών και διακρίσεων στην καριέρα της αναφέρουμε τα τρία παγκόσμια μετάλλια της , (το 1988 3η στο παγκόσμιο νεανίδων, το 1989 επίσης 3η και το 1990 2η!), το χρυσό της μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Εθνικών Ομάδων γυναικών το 1989 με τη συμμετοχή της στη 2η σκακιέρα της Εθνικής μας ομάδας, τις 15 συμμετοχές της σε Σκακιστικές Ολυμπιάδες (από ηλικία 14 ετών μέχρι και το 2014, με 6η θέση το 1988), το χρυσό Μεσογειακό της μετάλλιο το 2008, τα πολλά χρυσά Βαλκανικά της μετάλλια, τα 4 πρωταθλήματα και τα 6 κύπελλα Ελλάδας που κατέκτησε με το ΣΟ Καβάλας. Αγωνίστηκε στην Εθνική ομάδα από το 1985 μέχρι και το 2016! Το 2001 έκανε παγκόσμιο ρεκόρ σε αγώνα σιμουλτανέ (ταυτόχρονο παίξιμο), ενάντια σε 1102 αντιπάλους σε συνολικά 33 ώρες ασταμάτητου παιξίματος (7 ισοπαλίες, 1095 νίκες), στα Καλάβρυτα. Το ρεκόρ κατέγραψε το βιβλίο Γκίνες το 2002!
Σε συνέντευξή της η WGM Άννα Μαρία Μπότσαρη είπε για το Σκάκι.
Τι είδους άθλημα είναι το σκάκι και τι προσφέρει;
Το σκάκι δεν είναι μόνο άθλημα. Έχει τριπλή υπόσταση είναι τρισδιάστατο. Είναι και παιχνίδι – εκπαίδευση αλλά και τέχνη – πολιτισμός.
Εκπαίδευση γιατί καλλιεργεί έναν υγιή τρόπο σκέψης με λογική, πιθανότητες, βάθος σκέψης, εξαιρετική μνήμη, διαμόρφωση χαρακτήρα, σωστή αθλητική συμπεριφορά και ευγενή άμιλλα.
Τέχνη διότι η δημιουργία μιας παρτίδας είναι το αποτέλεσμα των σπουδών, του ταλέντου και της ψυχής του σκακιστή. Η παρτίδα μένει στην ιστορία καταγεγραμμένη σαν ένα μοναδικό έργο τέχνης που δεν μπορεί να επαναληφθεί, παρά μόνο η μελέτη της προκαλεί γνώση και συναίσθημα όσα χρόνια κι αν περάσουν, σαν ένας πίνακας ζωγραφικής.
Άθλημα γιατί έχει τον ανταγωνισμό και την δομή των υπολοίπων αθλημάτων.
Τι έχεις κερδίσει από το σκάκι και αντίστοιχα τι έχεις θυσιάσει γιαυτό;
Το σκάκι αποτέλεσε το κέντρο της δραστηριότητας, της εκπαίδευσης και της δημιουργίας στην μέχρι τώρα ζωή μου. Δυστυχώς στην Ελλάδα είναι πολύ παραμελημένο και δεν έχει την κοινωνική αποδοχή και στήριξη που πρέπει. Έτσι ενώ είχα από μικρή σημαντικές επιτυχίες, θυσίασα πάρα πολλά και το αντάλλαγμα είναι μόνο ηθικό. Μετρώ ως κέρδος τα ταξίδια σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου, τους ανθρώπους και τους πολιτισμούς τους οποίους είχα την τύχη να έρθω σε επαφή, διαμορφώνοντας έτσι ένα μεγάλο μέρος της προσωπικότητας και του χαρακτήρα μου.
Ως μέλος της λίστας κορυφαίων αθλητών της Ελλάδας διορίστηκα τιμητικά στο δημόσιο. Η πολύ πρόσφατη όμως αλλαγή του νόμου, δυστυχώς, θα με αναγκάσει σιγά-σιγά να αποχωρήσω από την ενεργό δράση. Ο διορισμός αυτός είναι το μόνο “υλικό” αντάλλαγμα που είχα.
Τι θα συνιστούσες στα νέα παιδιά που τώρα ξεκινούν να ασχολούνται με το σκάκι;
Να το αγαπούν, να διασκεδάζουν παίζοντας χωρίς το άγχος του αποτελέσματος. Το σκάκι έχει την πιο αμείλικτη μορφή πρωταθλητισμού κι έτσι δεν τον συνιστώ!
Να κερδίζουν σε εμπειρία και να χρησιμοποιούν στη ζωή τους τα μαθήματα που τους διδάσκει το παιχνίδι. Να προσέχουν την ψυχολογία τους και να μην πέφτουν σε παγίδες μονομανίας.
Τι είναι πιο σημαντικό για να κερδίσεις μια παρτίδα;
Η καλή ψυχολογία, αρκετό διάβασμα, πολλοί αγώνες, καθαρό μυαλό και πάνω απ’ όλα η θέληση για τη νίκη.
Ποιά είναι η πιο σημαντική στιγμή σου στο σκάκι;
Η κατάκτηση του τίτλου της WGM και η συμμετοχή στην εθνική ομάδα. Το θεωρώ μεγάλη τιμή να εκπροσωπώ την Ελλάδα τόσα χρόνια (13 ολυμπιάδες, πολλά πανευρωπαϊκά και βαλκανιάδες) με αρκετές σημαντικές διακρίσεις.
Ποιόν μεγάλο σκακιστή θαυμάζεις και ποιό στυλ παιχνιδιού προτιμάς;
Τον Bobby Fisher φυσικά! Αξεπέραστος. Άλλαξε τον τρόπο που παιζόταν το σκάκι και όλοι “τρώμε” από αυτόν.
Ποιό είναι το μέλλον του σκακιού στην Ελλάδα;
Δυστυχώς και το σκάκι θα ακολουθήσει την μοίρα των υπολοίπων μη επαγγελματικών και μη ολυμπιακών αθλημάτων της χώρας μας. Είναι όμως καιρός να καταλάβουμε όλοι πως το μέλλον του σκάκι πρέπει να διασωθεί και να αποτελέσει ένα μέσο επιμόρφωσης και αφύπνισης των μελλοντικών γενεών, σε μια εποχή όπου τα πρότυπα που δίνονται στη νεολαία είναι τουλάχιστον ανάξια αναφοράς.
Πρέπει εμείς που ξέρουμε τι προσφέρει το σκάκι στα παιδιά, να παλέψουμε κυριολεκτικά με όλες μας τις δυνάμεις ώστε να θεσμοθετηθεί το σκάκι σαν μάθημα στα σχολεία. Ως μέσον πολιτισμού και δημιουργίας σκεπτόμενων πολιτών. Πρέπει επιτέλους να αναγνωριστεί η προσφορά του παιχνιδιού αυτού και να πάρει και στην Ελληνική κοινωνία τη θέση που του αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου