Η νόσος του Πάρκινσον σε αριθμούς

Η νόσος του Πάρκινσον σε αριθμούς. Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ασθένειας του Πάρκινσον
του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ασθένειας του Πάρκινσον καθιερώθηκε το 1997 με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ασθένεια Πάρκινσον (EPDA) και την υποστήριξη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Το όνομα νόσος του Πάρκινσον προέρχεται από το Βρετανό γιατρό που πρώτος περίγραψε τα συμπτώματα το 1817, τον Δρ. Τζέιμς Πάρκινσον. Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ασθένειας του Πάρκινσον γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 11 Απριλίου, ημερομηνία γέννησης το 1775 του Τζέιμς Πάρκινσον.

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια πάθηση που επηρεάζει την κίνηση του σώματος. Η Νόσος Πάρκινσον είναι μια εκφυλιστική νόσος (προοδευτική καταστροφή) του εγκεφάλου που εκδηλώνεται σε ηλικίες κύρια άνω των πενήντα χρόνων και εξελίσσεται αργά. Ένα από τα πρώτα συστήματα που επηρεάζονται είναι αυτό που αφορά στην κίνηση. Καθώς όμως η ασθένεια εξελίσσεται, επηρεάζει κι άλλες περιοχές του εγκεφάλου που αφορούν στην ισορροπία, στη λειτουργία άλλων εσωτερικών οργάνων και σε πιο κατοπινά στάδια και στη κίνηση.

Τα άτομα με νόσο του Πάρκινσον έχουν προβλήματα με τον έλεγχο των μυών του σώματος λόγω διακοπής των μηνυμάτων από τον εγκέφαλο. Η νόσος του Parkinson είναι η δεύτερη πιο συνηθισμένη νευροεκφυλιστική νόσος, μετά τη νόσο του Αlzheimer, η οποία χαρακτηρίζεται από μια προοδευτική απώλεια των νευρώνων της ντοπαμίνης στη μέλαινα ουσία (substantia nigra).
Στην πλειοψηφία του ο κόσμος έχει την εσφαλμένη εντύπωση ότι η νόσος ξεκινάει με τρέμουλο ενώ στην πραγματικότητα ξεκινάει με βραδυκινησία ενός άκρου και πιο συχνά, ενός άνω άκρου. Για να μπει όμως η διάγνωση της νόσου χρειάζονται και άλλα συμπτώματα, όπως ο τρόμος, η δυσκαμψία κάποιου άκρου και η αστάθεια στο βάδισμα. Τα συμπτώματα αυτά ξεκινούν από τη μία πλευρά του σώματος, δεξιά ή αριστερά και μετά γίνονται αμφοτερόπλευρα.
Σημεία με τα οποία μπορεί κάποιος να πονηρευτεί και να ζητήσει την συμβουλή ειδικού ιατρού βρίσκονται μέσα από την καθημερινότητα, π.χ. να μην μπορεί να κουμπώσει το κουμπί στο πουκάμισο, να δυσκολεύεται στο ξύρισμα ή να σκοντάφτει συχνά.
Η έγκαιρη έναρξη της θεραπείας χωρίς καθυστέρηση βοηθάει την πρόγνωση της νόσου. Ο κάθε ασθενής είναι διαφορετικός και η εξατομικευμένη θεραπεία είναι προϋπόθεση για την καλή ποιότητα ζωής των ασθενών και των οικογενειών τους

Στατιστικά στοιχεία

    Περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι ζουν με τη νόσο του Πάρκινσον στην Ευρώπη σήμερα και αυτός ο αριθμός αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2030.
    25.000 οι πάσχοντες από νόσο Πάρκινσον στην Ελλάδα
    7-10 εκατομμύρια οι ασθενείς παγκοσμίως
    Οι περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να εμφανίζουν συμπτώματα στα τέλη της πεντηκοστής ηλικίας τους ή στις αρχές της εξηκοστής παρόλο που μπορεί να συμβεί και σε μικρότερη ηλικία.
    Η νόσος του Πάρκινσον είναι πιο διαδεδομένη στους άνδρες παρά στις γυναίκες, και μπορεί να επηρεάσει άτομα όλων των εθνικοτήτων. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η νόσος του Πάρκινσον μπορεί να επηρεάσει τον οποιονδήποτε.
    Είναι η δεύτερη πιο συχνά εμφανιζόμενη νευροεκφυλιστική νόσος (μετά από τη νόσο του Αλτσχάιμερ) και ο επιπολασμός της θα συνεχίσει να αυξάνεται καθώς αυξάνεται και το ποσοστό των ηλικιωμένων στον συνολικό πληθυσμό.
    Η οικονομική επίπτωση της νόσου είναι τεράστια – το ετήσιο ευρωπαϊκό κόστος υπολογίζεται σε € 16 δισεκατομμύρια.
    Ωστόσο, η νόσος του Πάρκινσον είναι απλά μία από τις πολλές νευροεκφυλιστικές διαταραχές, οι οποίες θα ξεπεράσουν τον καρκίνο σε συχνότητα εμφάνισης μέχρι το 2040 (ΠΟΥ)


Η συνεχιζόμενη έρευνα έχει οδηγήσει σε σημαντική αποτελέσματα στον τομέα της αντιμετώπισης της νόσου, αλλά χρειάζεται να γίνουν ακόμα περισσότερα ώστε να μπορούμε να λέμε ότι υπάρχουν μέθοδοι που καθυστερούν αποτελεσματικά ή ακόμα και σταματούν ή εν τέλει αντιστρέφουν την πορεία της ασθένειας.

Οι επιδράσεις της νόσου του Πάρκινσον εντοπίζονται σε σωματικό, νοητικό και ψυχολογικό επίπεδο και αγγίζουν σχεδόν κάθε πολιτιστικό, κοινωνικό και οικονομικό πεδίο

Η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του κοινού για τη νόσο του Πάρκινσον ως πρόκληση πρώτης προτεραιότητας για την υγεία πρέπει να αυξηθεί. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε στη συνέχεια να μειωθεί ο στιγματισμός και οι διακρίσεις


************************************************************************