Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και η επόμενη μέρα

Οι εκλογές της Κυριακής 25 Ιανουαρίου, έδωσαν μια λύση στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας, με το σχηματισμό μιας Κυβέρνησης συνεργασίας. Ίσως όχι της καλύτερης συνεργασίας. Τις αμφιβολίες -ή τις βεβαιότητες για κάποια πράγματα -τις έχουμε πολλοί, απέναντι στη νέα Κυβέρνηση. Αλλά κανένας σώφρων άνθρωπος δεν θέλει να πανηγυρίσει μια αποτυχία της χώρας του. Δύο δυνάμεις λοιπόν, που δεν έχουν ιδιαίτερη ιδεολογική και πολιτική συγγένεια, –έτσι τουλάχιστον συμπεραίνει όποιος προσπαθήσει να συγκρίνει τις πολιτικές και ιδεολογικές αναφορές των δύο κομμάτων με τα κλασσικά εργαλεία της πολιτικής ανάλυσης -, συνεργάστηκαν και σχημάτισαν μια Κυβέρνηση συνεργασίας, ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Κάποιοι μίλησαν για ανορθόδοξη συνεργασία. Για τερατογένεση. Δεν ξέρω αν είναι ανορθόδοξη, αλλά ο προεκλογικός τους λόγος ήταν σχεδόν ταυτόσημος. Κοινή γραμμή συνάντησης και συμπόρευσης ο ευρωσκεπτικισμός μέχρι αντιευρωπαϊσμού και ένας διάχυτος εθνικισμός σε όλες τις θέσεις για τη χώρα, το διεθνές περιβάλλον και τα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Κάποιες διαφορές σε κοινωνικά θέματα δεν είναι τόσο καθοριστικά για τη συνάντησή τους και την συμπόρευσή τους, στη φάση αυτή. Στο μέλλον δεν είναι δεδομένη η σημερινή Κυβερνητική συνεργασία. Θα εξαρτηθεί από την πορεία των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων, αλλά και από το πώς θα ρυθμιστούν οι σχέσεις μας με τους εταίρους μας. Ελπίζοντας να πάνε τα πράγματα καλά για τη χώρα, ευχόμαστε καλή επιτυχία στους χειρισμούς της Κυβέρνησης. Όμως πέρα από τις ευχές υπάρχει και η πραγματικότητα, η οποία είναι αμείλικτη. Και εξηγούμαι:

Η χώρα έχει ένα χρέος 320 δις. ευρώ, από το οποίο περίπου το 80% αυτού το οφείλει στους ευρωπαίους εταίρους και δανειστές μας. Ένα χρέος που αναγνωρίζεται πλέον από όλους σχεδόν και ευτυχώς και τους νέους Κυβερνώντες. Για να μην ξεχνιόμαστε οι δυνάμεις που συγκροτούν την σημερινή Κυβέρνηση μιλούσαν για απεχθές χρέος και δεν το αναγνώριζαν μέχρι πρότινος. Μιλούσαν για λογιστικό έλεγχο και άλλα ηχηρά. Είναι λοιπόν θετικό το γεγονός ότι σήμερα αναγνωρίζεται από την νέα Κυβέρνηση.  Δεύτερον, όλα δείχνουν ότι ξεχνάνε και το αίτημα περί διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, όπως έλεγαν προεκλογικά. Και αυτό θετικό βήμα είναι. Γιατί πλέον ανοίγεται ένας δρόμος ρεαλισμού και συνεννόησης με τους εταίρους μας για ελάφρυνσή του στο μέλλον. Τρίτον, για το μνημόνιο. Είναι θετικό ότι οι νέοι υπουργοί αναγνωρίζουν τις δεσμεύσεις της χώρας και προτείνουν την ανανέωση της συμφωνίας με τους εταίρους και δανειστές μας με μια νέα συμφωνία, με ένα νέο πρόγραμμα. Σύμφωνα με μια εκδοχή, Κοινωνικό Συμβόλαιο με τους εταίρους μας αποκαλέστηκε η νέα συμφωνία. Δεν θα το πούμε μνημόνιο. Εκεί θα τα χαλάσουμε ; Ας το πούμε όπως θέλουν σκέφτονται οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Ας τους αφήσουμε να αισθανθούν ότι σκίζουν το μνημόνιο και ας δεσμευθούν για τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται να γίνουν στη χώρα και ας το ονομάσουν Κοινωνικό Συμβόλαιο. Η τρόϊκα επίσης θα αντικατασταθεί από κάποιον νέο θεσμό, με μεγαλύτερη νομιμοποίηση, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις. Και αυτό θετικό είναι. Η ουσία όμως θα παραμείνει. Έλεγχος θα συνεχίσει να υφίσταται στη χώρα. Και  αυτό γιατί έτσι καθορίζουν οι κανόνες της ΕΕ και της ευρωζώνης. Και οι κανόνες ισχύουν για όλους. Άρα και για την Ελλάδα. Νομίζω λοιπόν ότι και αυτή η μεταστροφή της νέας Κυβέρνησης, θετικό βήμα είναι. Γιατί αυτό που προέχει είναι το συμφέρον της χώρας. Κάποιοι μιλάνε για κωλοτούμπα. Καλύτερα όμως η κωλοτούμπα, από τον οποιοδήποτε τυχοδιωκτισμό, που θα ωθούσε τη χώρα προς το γκρεμό. Εντάξει και για λόγους πολιτικής αβρότητας, δεν είναι και πολύ ευγενικό να τους λέμε και να τους το ξαναλέμε, περί κωλοτούμπας. Άσε που μέσα στο Κυβερνητικό σχήμα υπάρχουν και κάποιοι που πραγματικά πιστεύουν ότι μένουν σταθεροί στις προεκλογικές τους δεσμεύσεις και μπορεί να κάνουν καμιά “τρέλα” !

Θα μου πείτε, μα άλλα έλεγαν προεκλογικά. Εντάξει βρε παιδιά, λες και δεν ξέρουμε τι γίνεται στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Συνήθως οι πολιτικές δυνάμεις δεν εννοούν αυτά που υπόσχονται προεκλογικά ή πολλές φορές υλοποιούν τα αντίθετα με αυτά που είχαν υποσχεθεί. Και μάλλον αυτό έχει αποδειχθεί σε ορισμένες περιπτώσεις καλό για τη χώρα. Για θυμηθείτε το 1981 και τι έγινε στην συνέχεια  με τα συνθήματα τύπου, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο από τον Ανδρέα; Αυτή η χώρα είμαστε, αυτός ο λαός είμαστε, αυτή η κοινωνία είμαστε. Έτσι τους θέλουμε τους πολιτικούς και τα πολιτικά κόμματα μάλλον. Προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η τακτική. Είναι πολιτική ενός άκρατου λαϊκισμού. Που άλλα λέει προεκλογικά και άλλα μετεκλογικά. Αυτό όμως δεν αλλάζει εύκολα. Δυστυχώς. Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω…(Καζαντζάκης). Το γεγονός όμως ότι μετά τις εκλογές, οι νέοι Κυβερνώντες προσγειώνονται και θέλουν να κάνουν κάποια πράγματα προς όφελος της χώρας, θα τους το αρνηθούμε, επειδή προεκλογικά είχαν υποστηρίξει τα αντίθετα ; Όχι βέβαια. Χαιρόμαστε λοιπόν όλοι, εάν η νέα Κυβέρνηση, προχωρήσει στην διευθέτηση του χρέους με τους εταίρους και δανειστές μας σε πνεύμα συνεννόησης, ώστε να γίνει εξυπηρετήσιμο και ταυτόχρονα δεσμευτεί στις αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα, ώστε να μετατραπεί σε μια κανονική δημοκρατική, ευρωπαϊκή χώρα. Έστω και αν το πει Κοινωνικό Συμβόλαιο και όχι μνημόνιο. Δεν μας νοιάζει αυτό. Μας νοιάζει η ουσία. Και σ’ αυτό θα βρει πολλούς συμμάχους. Σε κάθε άλλη περίπτωση όμως που θα υπερισχύσουν, εθνικισμοί, ευρωσκεπτικισμοί και αντιευρωπαϊσμοί, τότε δεν έχει μέλλον ούτε η ίδια η Κυβέρνση, αλλά κυρίως δεν έχει μέλλον η χώρα. Μια χώρα αποκομμένη από την Ευρώπη είναι μια αποτυχημένη χώρα. Και αυτό ελπίζω να τα συνειδητοποίησε και η νέα Κυβέρνηση ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες επαφές της με τους ευρωπαίους εταίρους μας.

2-2-2015
Κώστας Χαϊνάς