Η πρώτη επιλογή, είναι η συνέχιση των εφαρμοζόμενων κυβερνητικών πολιτικών μέχρι σήμερα. Των πολιτικών που νομίζουν ότι κοροϊδεύουν τους ιθαγενείς λέγοντάς τους ότι βγήκαμε από το μνημόνιο, κάνοντας τις διαπραγματεύσεις στο Παρίσι και όχι στην Αθήνα, επιλέγοντας την στασιμότητα και την καθυστέρηση αναγκαίων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Των πολιτικών της ατολμίας, των αγανακτισμένων αντιμνημονιακών υπουργών της που κάθε τόσο “διαολόστελναν” την τρόϊκα. Των πολιτικών μιας Κυβέρνησης που κάθε μέρα έσκιζε τα μνημόνια σελίδα-σελίδα. Των πολιτικών που με το ζόρι ψήφιζαν μια κουτσουρεμένη μεταρρύθμιση στη Βουλή και την άλλη μέρα με μια τροπολογία την αναιρούσαν. Των πολιτικών που δεν τόλμησαν να ανοίξουν τα μεγάλα θέματα των διαρθρωτικών αλλαγών στη χώρα, του ασφαλιστικού συστήματος, της Συνταγματικής αναθεώρησης, της αλλαγής του εκλογικού νόμου.
Η δεύτερη επιλογή, είναι το πολιτικό σχέδιο όσων υποστηρίζουν ουσιαστικά την επιστροφή στο 2009. Όσοι υπόσχονται τους χαμένους παραδείσους της δανεικής ευμάρειας. Όσοι υπόσχονται την διαφύλαξη των προνομίων ειδικών συντεχνιακών ομάδων. Όσοι αντιδρούν σε κάθε πραγματική μεταρρύθμιση. Όσοι θεωρούν τους ευρωπαίους εταίρους μας “δράκουλες” που μας πίνουν το αίμα, τη στιγμή που μας έχουν δανείσει 230 δις. ευρώ, με επιτόκιο μικρότερο απ’ αυτό που δανείζονται οι ίδιοι. Όσοι μιλάνε ότι θα βαράνε το νταούλι και οι άλλοι θα χορεύουν στον ρυθμό του, ακόμη και μετά την εμπειρία του Λονδίνου. Όσοι νομίζουν ότι με τσαμπουκάδες θα φοβίσουν τους δανειστές μας. Όσοι απειλούν ότι δεν θα πληρώσουν τόκους και χρεολύσια, δεν θα αναγνωρίσουν το ψηφισμένο από τη βουλή θεσμικό πλαίσιο και τις προηγούμενες συμφωνίες και θα τις καταργήσουν, δηλαδή ουσιαστικά ρισκάρουν την πορεία της χώρας.
Η τρίτη επιλογή είναι η προοδευτική επιλογή για τη χώρα. Είναι η επιλογή της λογικής και της συναίνεσης. Είναι η επιλογή που υποστήριξε ότι η χώρα δεν είχε ανάγκη από εκλογές σήμερα. Αντίθετα είχε ανάγκη από εθνική συνεννόηση, για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, για την Συνταγματική αναθεώρηση, για την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Είναι η επιλογή για μια εθνική διαπραγμάτευση με τους εταίρους και δανειστές μας ώστε να καταλήξουμε σε μια συμφωνία αμοιβαίου οφέλους, που από τη μια θα μπορεί η χώρα να εξυπηρετεί το χρέος της και από την άλλη δεν θα ρισκάρουμε την ευρωπαϊκή πορεία της, ούτε θα θυσιάσουμε το ευρώ για να περάσουμε στις αντιμνημονιακές εξετάσεις κάποιων. Είναι η επιλογή των αναγκαίων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η χώρα, με την εφαρμογή ενός εθνικού σχεδίου ανασύνταξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Είναι η επιλογή της αξιοκρατίας. Της επιλογής των στελεχών του Κράτους από τα πιο ικανά και άξια στελέχη της κοινωνίας με αξιοκρατικές διαδικασίες. Της συνεχούς και μόνιμης αξιολόγησης δομών και δημόσιων λειτουργών, από σωστά και αντικειμενικά συστήματα αξιολόγησης και την αντιμετώπιση της ισοπέδωσης των στελεχών του δημόσιου τομέα. Είναι η επιλογή της κατάργησης των ειδικών προνομίων ομάδων συντεχνιακών συμφερόντων, με δικαιοσύνη και αποφασιστικότητα. Είναι η επιλογή της απελευθέρωσης και ενίσχυσης της δημιουργικής επιχειρηματικότητας, για την αντιμετώπιση της ανεργίας με την αύξηση της απασχόλησης.
Η τρίτη επιλογή είναι η επιλογή που εκφράζει το ΠΟΤΑΜΙ. Που εξελίσσεται σε μια μεγάλη συμμαχία, των δημοκρατών προοδευτικών, φιλελεύθερων, σοσιαλδημοκρατικών, και μεταρρυθμιστών της ανανεωτικής αριστεράς, πολιτών. Η δύναμη που θα δώσουν οι πολίτες στο ΠΟΤΑΜΙ, θα επενδυθεί για να ανοίξουν πραγματικά προοδευτικοί δρόμοι για τη χώρα και την κοινωνία. Χωρίς στασιμότητα, χωρίς πισωγυρίσματα, χωρίς ρίσκα της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Με σταθερή μεταρρυθμιστική πυξίδα για να τ’ αλλάξουμε όλα, χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα.
4-1-2015
Κώστας Χαϊνάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου