Λαϊκισμός(!;)

Του Θανάση Νικολαΐδη.
ΣΕ μια δημόσια συζήτηση (με στοιχεία αναμέτρησης των συζητητών), δεν απαιτούνται και πολλά επιχειρήματα. Ούτε να ανταποδώσει ο «στριμωγμένος» με αντεπιχείρημα. Ένα είναι, μοναδικό και…δυνατό. «Λαϊκισμός!». Σου το ρίχνει κατάμουτρα και καθαρίζει.
ΚΑΠΟΤΕ δεν μιλούσες «δια τον φόβον των Ιουδαίων». Σήμερα βρίζεις πατόκορφα όποιον γουστάρεις και παραμένεις ακαταδίωκτος. Είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος, η ακραία θέση του εκκρεμούς. Σε καθεστώς «δημοκρατίας», που ευθυνόμαστε για την κατάντια της. Νιώσαμε ελεύθεροι και κάποιοι πολύ «’λέυτεροι». Και πήραν αμπάριζα αθώους και ενόχους, μη μείνει κάτι ασχολίαστο. Και ανεπηρέαστο. Με τα μέτρα και τις πεποιθήσεις του έκαστος. Και με τις πράξεις του. Κατά το γούστο και την αισθητική του.
ΔΕΝ έχουν τον θεό τους της Βουλής τα παλικάρια (και οι νιες). Άτοκο(!) δάνειο απ’ τον εαυτό τους, με μπροστάντζα απ’ τον μισθό τους. Και εξανίσταται ο κ. Παπαδάκης, απαντά ο κ. Γεωργιάδης. Με το «επιχείρημά» του περί λαϊκισμού ο δεύτερος και με τον πρώτο να επιμένει στο 4/ευρο του (γαλλικού) καφέ στο τραπεζάκι του εθνοπατέρα. Καλώς πράττει ο Παπαδάκης, κακώς αμύνεται ο Άδωνης.
ΔΕΝ συνιστά λαϊκισμό η επιμονή του, γιατί «εξ όνυχος τον λέοντα γιγνώσκεις». Δεν χρειάζονται τα «μεγάλα». Βγάζεις κρίση κι απ’ τα «μικρά». Κι αν είναι ασήμαντο το χρήμα (δεκάδες χιλιάδες το μήνα) για τους καφέδες των «εκταμιευτών» του δημοσίου, περίμενέ τους πιο θρασείς και αδίσταχτους για τα σημαντικά. Και είναι τα αναλώσιμά τους ισόποσα, σε χρήμα, μ’ εκείνα που οδηγούν ανθρώπους στους κάδους για τροφή και νοικοκυριά στο σκοτάδι με κομμένο το ηλεκτρικό. Το ισόποσο που θα’ πιανε τόπο σε φτωχόσπιτα της δυστυχίας με τα μαγκάλια αραδιαστά.
ΚΑΙ τι σου λένε στο στρατό, ανάμεσα στα ανιαρά (και, παλαιότερα, εμετικά) περί (αντι)κομουνισμού; «Γυάλισε το κουμπί σου!». Επι ποινή και χωρίς εξηγήσεις. Όχι γιατί θα χάσεις τη μάχη με…αγυάλιστο κουμπί. Είναι το δείγμα πως είσαι έτοιμος για μάχη και «αν θέλεις ειρήνη, προπαρασκευάζου δια πόλεμον».
ΤΑ «μεγάλα» γίνονται απ’ τα «μικρά».  “Der Talers Geheimnis sitzt im Pfennig” (το μυστικό του τάλιρου βρίσκεται στην πεντάρα) λένε οι γερμανοί. Λαϊκισμός, λοιπόν, αν ζητάς πίσω τη μίζα του κ. Μαντέλη (γιατί δεν ήταν…ύψους Άκη), του Τομπούλογλου τα «μετρητά» και καταγράφεις τα τζακούζια για την ευωχία τρων εθνοπατέρων μας!