Πώς λειτουργεί ένα CD

Πρώτα η μουσική πρέπει να μεταφραστεί σε ψηφιακό κώδικα, που θα αποτελείται από 1 και 0. Γι’ αυτό χρησιμοποιείται ένα σύστημα το οποίο διαβάζει τα ηχητικά κύματα με αστραπιαία ταχύτητα και τα χωρίζει σε σημεία, που ονομάζονται «δείγματα» (samples). Για την καλύτερη δυνατή αναπαραγωγή του ήχου, απαιτούνται 44.100 δείγματα ανά δευτερόλεπτο. Κάθε δείγμα χρειάζεται 2 bytes και, επειδή η μουσική θα παίζεται με στερεοφωνικό ήχο, απαιτούνται σχεδόν 783 εκατομμύρια bytes για ένα δίσκο με 74 λεπτά μουσικής.

Αυτά τα bytes αποθηκεύονται στη συνέχεια στο μικρό δίσκο του CD. Το μεγαλύτερο μέρος του CD αποτελείται από καθαρό, χυτό πλαστικό. Στην κάτω επιφάνειά του αποτυπώνεται μια μακριά σπείρα με μικροσκοπικές αυλακώσεις, οι οποίες αντιπροσωπεύουν όλα τα bytes. Πάνω από αυτήν τοποθετείται μία στρώση μετάλλου που ανακλά το φως (αλουμίνιο, χρυσός ή ασήμι), η οποία, με τη σειρά της, καλύπτεται από μία στρώση προστατευτικού ακριλικού υλικού. Η σπείρα με τα δεδομένα μπορεί κατόπιν να διαβαστεί με τη βοήθεια μιας ακτίνας λέιζερ, η οποία διαπερνάει το πλαστικό και ανακλάται από τη στρώση του μετάλλου.

Οι αυλακώσεις θα πρέπει, φυσικά, να είναι πολύ μικροσκοπικές για να χωρέσουν. Οι μικρότερες δεν ξεπερνούν το 1/1000 του χιλιοστού, ενώ όλη η σπείρα με τα δεδομένα, αν ξεδιπλωθεί, έχει μήκος 5 χιλιομέτρων.

ΠΗΓΗ: scienceillustrated.gr