Όπως διαπίστωσαν σε σχετική μελέτη, για να μην ξαναπαχύνει κάποιος πρέπει να τρώει καθημερινά τουλάχιστον 300 θερμίδες λιγότερες απ’ ό,τι ένας άνθρωπος του ίδιου σωματικού βάρους, ο οποίος όμως δεν έχει κάνει δίαιτα.
Η ποσότητα αυτή αντιστοιχεί σε μία σοκολάτα λιγότερη την ημέρα – το είδος του εδέσματος που πρώτο σπεύδουμε να αγοράσουμε μόλις τελειώσει η δίαιτα.
Σε επίπεδο εβδομάδας, οι 2.100 λιγότερες θερμίδες που πρέπει να τρώει αντιστοιχούν σε 15 κουτάκια κανονικό αναψυκτικό ή σε 17 φέτες ψωμί με βούτυρο.
Όπως είπαν οι ειδικοί στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Παχυσαρκίας, όταν κάνουμε δίαιτα, ο οργανισμός ενεργοποιεί διάφορους μηχανισμούς διατήρησης των θερμίδων του, οι οποίες δημιουργούν την «τέλεια βιολογική καταιγίδα» - όπως ελέχθη – που καθιστά πρακτικά αδύνατο το να μην ξαναπαχύνει κάποιος.
Ο καθηγητής Μάικλ Ρόζενμπαουμ, από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, υπολόγισε την «έκπτωση» που απαιτείται στις θερμίδες, παρακολουθώντας επί χρόνια ομάδα ανδρών και γυναικών, που κατόρθωσαν να χάσουν το 10% του σωματικού βάρους τους κάνοντας αυστηρή δίαιτα.
Μυστικά επιτυχίας
Οι εθελοντές έκαναν στη συνέχεια τα πάντα για να μην παχύνουν – και οι επιστήμονες κατόρθωσαν να αποκαλύψουν τα μυστικά της επιτυχίας (ή της αποτυχίας) τους.
Αποκάλυψη πρώτη: ο αριθμός των θερμίδων που πρέπει να τρώει όποιος θέλει να διατηρήσει το νέο βάρος του είναι κατά 22% μειωμένος σε σύγκριση με έναν άνθρωπο ιδίου βάρους ο οποίος δεν έχει κάνει δίαιτα. Ημείωσηαυτήαντιστοιχείστις 300 θερμίδεςπουπροαναφέρθηκαν.
Αποκάλυψη δεύτερη: δεν αρκεί να «κρατηθεί» για λίγο καιρό και μετά να ξαναρχίσει να τρώει κανονικά. Θα πρέπει να ακολουθήσει τον «κανόνα του μείον 300 θερμίδες» επί σειρά ετών.
Αποκάλυψη τρίτη: αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις συνέπειες που έχει η δίαιτα στους μυς.
Όπως είπε ο καθηγητής Ρόζενμπαουμ στο συνέδριο, το οποίο διεξήχθη στη Λυόν της Γαλλίας, οι μύες όσων κάνουν δίαιτα χρησιμοποιούν λιγότερες θερμίδες για να λειτουργούν απ’ ό,τι όταν κάποιος δεν κάνει δίαιτα.
Επιπλέον, εκδηλώνονται αλλαγές στις ορμόνες, στον μεταβολισμό και στην όρεξη όποιου πασχίζει να αδυνατίσει.
Μετά τη δίαιτα, εξάλλου, είναι πιο ενεργές οι περιοχές του εγκεφάλου που αντιλαμβάνονται το φαγητό ως επιβράβευση και έτσι προκαλούν αίσθημα ευφορίας κάθε φορά που τρώμε.
Αντιθέτως, είναι περισσότερο αδρανείς εκείνες οι περιοχές που γεννούν τα εγγενή αισθήματα του περιορισμού του φαγητού.
Επιπλέον, ο αδυνατισμένος άνθρωπος πρέπει να τρώει πιο πολύ για να νιώθει ικανοποίηση από το φαγητό, αλλά νομίζει ότι έχει φάει λίγο.
«Βιολογική καταιγίδα»
«Όλες αυτές οι αλλαγές μαζί δημιουργούν την τέλεια βιολογική καταιγίδα για να ανακτηθούν τα χαμένα κιλά, καθώς η θερμιδική δαπάνη είναι μειωμένη και η επιθυμία για φαγητό αυξημένη», είπε ο καθηγητής.
«Εκείνοι που επιτυγχάνουν να νικήσουν αυτή την καταιγίδα, είναι όσοι υιοθετούν μέτρα διατήρησης του νέου βάρους σε βάθος χρόνου. Ενώ λοιπόν η δίαιτα καθ’ εαυτή είναι μία σχετικά σύντομη θεραπευτική ενέργεια, ο αγώνας για να διατηρηθεί σταθερό το νέο βάρος πρέπει να διαρκέσει επ’ άπειρον».
ΠΗΓΗ: tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου