Συγκρούονται μεταξύ τους, παίρνουν άτσαλα τις στροφές και πέφτουν με φόρα στον... τοίχο.
Με «άτσαλους» οδηγούς που προκαλούν συγκρούσεις μοιάζουν τα περισσότερα σπερματοζωάρια
Επί μακρόν οι ειδικοί του πεδίου της γονιμότητας δεν μπορούσαν να βρουν απάντηση στο ερώτημα γιατί μόνο το 1% των 300 εκατομμυρίων σπερματοζωαρίων που απελευθερώνονται κατά τη διάρκεια του σεξ φθάνει στη μήτρα, ενώ ελάχιστες δεκάδες σπερματοζωάρια φθάνουν τελικώς στο ωάριο.
Κακοί «οδηγοί»
Τώρα βρετανοί επιστήμονες πιστεύουν ότι βρήκαν την απάντηση. Όλα αυτά συμβαίνουν διότι τα σπερματοζωάρια μοιάζουν με πολύ κακούς… οδηγούς που έχουν απαράδεκτο «σύστημα πλοήγησης». Το νέο εύρημα εκτιμάται ότι θα βοηθήσει τους επιστήμονες να αναπτύξουν πιο αποτελεσματικές θεραπείες για την αντιμετώπιση της υπογονιμότητας.
Η νέα μελέτη αποτελεί «τέκνο» ειδικών από τα Πανεπιστήμια του Γουόρικ και του Μπέρμιγχαμ και έδειξε ότι τα σπερματοζωάρια αποφεύγουν να «οδηγούν» στη…. μεσαία λωρίδα του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος αλλά αντιθέτως τρέχουν κατά μήκος των τοιχωμάτων του. Μεγάλο πρόβλημα φαίνεται να αντιμετωπίζουν στις στροφές όπου συχνά έχουν μετωπικές συγκρούσεις με τους «τοίχους» του γυναικείου αναπαραγωγικού καναλιού ή και συγκρούσεις μεταξύ τους.
Όπως εξήγησε ο δρ Πίτερ Ντενισένκο από το Πανεπιστήμιο του Γουόρικ «δεν μπορούσα να μην γελάσω την πρώτη φορά που είδα τα σπερματοζωάρια να παίρνουν απότομα τις κλειστές στροφές και να πέφτουν με φόρα στον απέναντι… τοίχο».
Σε αυτόν τον αγώνα δρόμου νικητές φάνηκε να είναι τα σπερματοζωάρια εκείνα που «οδηγούσαν» πιο συνετά και κατάφερναν να ελίσσονται μέσα στα πολύπλοκα κανάλια που ήταν γεμάτα κολλώδη υγρά τα οποία δυσχέραιναν την πορεία τους.
Τα περισσότερα σπερματοζωάρια μοιάζουν με κακούς οδηγούς που ρίχνουν το αυτοκίνητο σε τοίχο
Παράθυρο για θεραπείες ενάντια στην υπογονιμότητα
Τα καινούργια ευρήματα που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» ρίχνουν φως στον τρόπο με τον οποίο ταξιδεύουν τα σπερματοζωάρια επιτρέποντας έτσι στους ειδικούς να εκτιμήσουν διαφορετικά την ανδρική υπογονιμότητα και να προσπαθήσουν να βρουν λύσεις για αυτήν.
Σύμφωνα με τον δρα Τζάκσον Κίρμαν- Μπράουν από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ «το ερώτημα ήταν πώς βρίσκουμε τον ‘Γιουσέιν Μπολτ’ μεταξύ των εκατομμυρίων σπερματοζωαρίων που απελευθερώνονται κατά την εκσπερμάτιση. Με τέτοιου είδους μελέτες κατανοούμε ποιο σύστημα πλοήγησης διαθέτουν τα καλά σπερματοζωάρια».
Προκειμένου να παρακολουθήσουν το … ράλι των σπερματοζωαρίων οι ειδικοί ενέχυσαν έναν μεγάλο αριθμό σε κανάλια με πλάτος που δεν ξεπερνούσε αυτό μιας ανθρώπινης τρίχας. Στόχος τους ήταν να δουν πώς τα σπερματοζωάρια συμπεριφέρονται σε συγκεκριμένους, οριοθετημένους χώρους. Ανακάλυψαν ότι οι απότομες στροφές στα μικρο-κανάλια προκαλούσαν συχνές συγκρούσεις μεταξύ των σπερματοζωαρίων με αποτέλεσμα πολλά από αυτά να μην φθάνουν εγκαίρως στον στόχο.
Και το σχήμα (της κεφαλής) μετράει
Ο δρ Κίρμαν-Μπράουν τόνισε ότι «προηγούμενες μελέτες της ερευνητικής μας ομάδας είχαν δείξει ότι το σχήμα της κεφαλής των σπερματοζωαρίων μπορεί να επιδράσει στον τρόπο που κολυμπούν. Ο συνδυασμός της προηγούμενης γνώσης και των νέων στοιχείων σχετικά με τον τρόπο πλοήγησης των σπερματοζωαρίων πιστεύουμε ότι είναι δυνατόν να οδηγήσει σε νέες μεθόδους επιλογής των καταλληλότερων από αυτά».
Το ανθρώπινο σπέρμα περιέχει περί τα 300 εκατομμύρια σπερματοζωάρια, ωστόσο μόνο ένα σπερματοζωάριο είναι απαραίτητο για τη σύλληψη. Τα σπερματοζωάρια κολυμπούν μέσα από τον τράχηλο στη μήτρα και κατά μήκος των σαλπίγγων. Καθώς ταξιδεύουν λαμβάνουν χώρα χημικές αλλαγές που τα ωριμάζουν ώστε να είναι ικανά να γονιμοποιήσουν το ωάριο. Μόνο ένα σπερματοζωάριο εισχωρεί στο ωάριο και μετά από αυτό η κυτταρική μεμβράνη σκληραίνει με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι «αντίπαλοι» να μην μπορούν να εισέλθουν και τελικώς να πεθαίνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου