Στο πλαίσιο της έρευνας οι επιστήμονες τοποθέτησαν δορυφορικούς πομπούς σε έξι σαλάχια, τέσσερα θηλυκά, ένα αρσενικό και ένα νεαρό άτομο, στα ανοιχτά της χερσονήσου Yucatan στο Μεξικό. Η μελέτη διήρκεσε δυο μήνες.
«Από τη δορυφορική παρακολούθηση προέκυψε ότι κάποια από τα σαλάχια ταξίδεψαν πάνω από 1.100 χιλιόμετρα την περίοδο μελέτης», δήλωσε ο ερευνητής Matthew Witt από το Ινστιτούτο Περιβάλλοντος και Αειφορίας του Πανεπιστημίου του Έξετερ.
«Τα σαλάχια περνούν τον περισσότερο χρόνο τους διασχίζοντας παράκτιες περιοχές πλούσιες σε ζωοπλαγκτόν και ψάρια αυγών», προσέθεσε.
Όπως οι φαλαινοκαρχαρίες, τα σαλάχια Manta birostris κολυμπούν με το στόμα τους ορθάνοιχτο και χάρη στα ειδικά «βράγχια» που διαθέτουν φιλτράρουν το νερό και συγκρατούν το ζωοπλαγκτόν.
Από την έρευνα προέκυψε επίσης ότι τα σαλάχια αυτά, στενοί συγγενείς των καρχαριών, περνούν τον περισσότερο χρόνο τους σε απόσταση το πολύ 200 μιλίων από τις ακτές.
Κατά βάση τα γιγάντια σαλάχια κινούνται στους ναυτικούς διαδρόμους με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν από τα πλοία, ενώ όπως διαπιστώθηκε μόνο το 11,5% των περιοχών όπου κινούνται εντάσσεται σε θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές.
Τα γιγάντια σαλάχια, που συχνά αποκαλούνται «διαβολόψαρα» είναι εντελώς ακίνδυνα για τους ανθρώπους, ωστόσο τα ίδια έχουν καταχωρηθεί ως «τρωτά» στην Κόκκινη Λίστα της IUCN.
Πολλές φορές αιχμαλωτίζονται στα δίχτυα των ψαράδων ως δευτερεύοντα (ανεπιθύμητα) αλιεύματα. Συχνά χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή ιατρική ή ως δόλωμα για καρχαρίες.
ΠΗΓΗ: econews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου