Του Θανάση Νικολαΐδη.
ΟΙ πολλοί σπεύδουν για υποψηφιότητα. Οι λίγοι δειλιάζουν και, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι, «δεν κατεβαίνουν». Το φάσμα της ήττας, η προοπτική του αποκλεισμού…Οι πονηρότεροι αποχωρούν διακριτικά σπρώχνοντας στη «σκηνή» τα παιδιά τους, αντί να σέρνονται αυτοπροσώπως στην πολιτική σκηνή των πολιτικών που δεν αλλάζουν.
ΔΕΝ είναι «κακός» ο κ. Μιλτ. Παπαϊωάννου και δεν προσφέρεται για συμπεράσματα αρνητικής πολιτικής δράσης και λόγου. Αποσύρεται και δεν προωθεί συγγενή του ο συνεπής του ΠΑΣΟΚ, αλλά μας δίνει την «ατάκα» απ’ την…ατάκα του πρωινή εκπομπή.
«Τιμωρήθηκε το ΠΑΣΟΚ» ξεστόμισε και δεν είναι καινούριο. «Τιμωρήθηκαν και οι άνθρωποί του που έφταιξαν», προσθέτουμε προεκτείνοντας τη σκέψη του. (Και, βέβαια, ό,τι ακολουθεί ισχύει και για τη Ν.Δ. των κουμπάρων και των Ζαχόπουλων, των Χριστοφοράκων και των ατιμώρητων για Βατοπέδια κ.ά. αμαρτίες).
«ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΕ το ΠΑΣΟΚ» και εννοεί πως δεν κατεβαίνει φαβορί για την πρωτιά και πλησίστιο για εξουσία. Κάποιοι δεν θα γίνουν υπουργοί, πολλοί θα πάνε σπίτι τους και κάποιοι ελάχιστοι θα ζαρώσουν στη γωνιά μασουλώντας τη λεία τους. Δεν είναι λίγο να μην απολαμβάνεις «ανοιχτά» ό,τι εξοικονόμησες από μίζες και λαδώματα εκμεταλλευόμενος το πόστο σου στην πολιτική σου θητεία. Να τραβάς για καφεδάκι στο Παρίσι με φορτωμένες τσέπες και ενισχυμένη φρουρά, αλλά να νιώθεις καρφωμένα βλέμματα ζηλόφθονων τριγύρω.
ΚΙ εμείς που νομίσαμε πως η τιμωρία ορίζεται αλλιώς…Χωρίς τον νόμο περί προστασίας πολιτικών που αμάρτησαν και κάποιων που κατέκλεψαν. Με τα κελιά φιλόξενα σε παλικάρια που το άξιζαν να διαβαίνουν το κατώφλι τους, να σύρεται πίσω η αλυσίδα των ποδιών τους και να τους καθηλώνει το πέτρινο πρόσωπο του δεσμοφύλακα…
ΟΙ ίδιοι οριοθέτησαν την «τιμωρία» τους με νόμους από πριν και δεν τους πιάνεις. Μόνο την ειρωνεία τους καταγράφεις και το δούλεμα, ψηλαφώντας την ασυλία τους. Γιατί, αν το πίστευαν πως είναι τιμωρία το να μη βγαίνεις βουλευτής είτε να μη γίνεσαι υπουργός, θα’ χαν παραιτηθεί, στα πλαίσια της αυτοκάθαρσης.
ΜΙΑΣ, λοιπόν, και έτσι ορίζεται για τους πολιτικούς η τιμωρία και δεν…αυτοπροωθούνται για τον προθάλαμο της μεταμέλειας, μιας και δεν πρόκειται να δούμε ούτε έναν τους στη φυλακή, να τους τιμωρήσουμε όπως το εννοούν. Με αποβολή παικτών εκτός γηπέδου! Για μειωμένη απόδοση σε παιχνίδι σικέ, ενίοτε βρώμικο, σε λασπωμένο γήπεδο. Και, βέβαια, με άδειες κερκίδες που «σκοτώνουν», αντί ζητωκραυγών και φανατίλας των φιλάθλων-οπαδών..
ΟΙ πολλοί σπεύδουν για υποψηφιότητα. Οι λίγοι δειλιάζουν και, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι, «δεν κατεβαίνουν». Το φάσμα της ήττας, η προοπτική του αποκλεισμού…Οι πονηρότεροι αποχωρούν διακριτικά σπρώχνοντας στη «σκηνή» τα παιδιά τους, αντί να σέρνονται αυτοπροσώπως στην πολιτική σκηνή των πολιτικών που δεν αλλάζουν.
ΔΕΝ είναι «κακός» ο κ. Μιλτ. Παπαϊωάννου και δεν προσφέρεται για συμπεράσματα αρνητικής πολιτικής δράσης και λόγου. Αποσύρεται και δεν προωθεί συγγενή του ο συνεπής του ΠΑΣΟΚ, αλλά μας δίνει την «ατάκα» απ’ την…ατάκα του πρωινή εκπομπή.
«Τιμωρήθηκε το ΠΑΣΟΚ» ξεστόμισε και δεν είναι καινούριο. «Τιμωρήθηκαν και οι άνθρωποί του που έφταιξαν», προσθέτουμε προεκτείνοντας τη σκέψη του. (Και, βέβαια, ό,τι ακολουθεί ισχύει και για τη Ν.Δ. των κουμπάρων και των Ζαχόπουλων, των Χριστοφοράκων και των ατιμώρητων για Βατοπέδια κ.ά. αμαρτίες).
«ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΕ το ΠΑΣΟΚ» και εννοεί πως δεν κατεβαίνει φαβορί για την πρωτιά και πλησίστιο για εξουσία. Κάποιοι δεν θα γίνουν υπουργοί, πολλοί θα πάνε σπίτι τους και κάποιοι ελάχιστοι θα ζαρώσουν στη γωνιά μασουλώντας τη λεία τους. Δεν είναι λίγο να μην απολαμβάνεις «ανοιχτά» ό,τι εξοικονόμησες από μίζες και λαδώματα εκμεταλλευόμενος το πόστο σου στην πολιτική σου θητεία. Να τραβάς για καφεδάκι στο Παρίσι με φορτωμένες τσέπες και ενισχυμένη φρουρά, αλλά να νιώθεις καρφωμένα βλέμματα ζηλόφθονων τριγύρω.
ΚΙ εμείς που νομίσαμε πως η τιμωρία ορίζεται αλλιώς…Χωρίς τον νόμο περί προστασίας πολιτικών που αμάρτησαν και κάποιων που κατέκλεψαν. Με τα κελιά φιλόξενα σε παλικάρια που το άξιζαν να διαβαίνουν το κατώφλι τους, να σύρεται πίσω η αλυσίδα των ποδιών τους και να τους καθηλώνει το πέτρινο πρόσωπο του δεσμοφύλακα…
ΟΙ ίδιοι οριοθέτησαν την «τιμωρία» τους με νόμους από πριν και δεν τους πιάνεις. Μόνο την ειρωνεία τους καταγράφεις και το δούλεμα, ψηλαφώντας την ασυλία τους. Γιατί, αν το πίστευαν πως είναι τιμωρία το να μη βγαίνεις βουλευτής είτε να μη γίνεσαι υπουργός, θα’ χαν παραιτηθεί, στα πλαίσια της αυτοκάθαρσης.
ΜΙΑΣ, λοιπόν, και έτσι ορίζεται για τους πολιτικούς η τιμωρία και δεν…αυτοπροωθούνται για τον προθάλαμο της μεταμέλειας, μιας και δεν πρόκειται να δούμε ούτε έναν τους στη φυλακή, να τους τιμωρήσουμε όπως το εννοούν. Με αποβολή παικτών εκτός γηπέδου! Για μειωμένη απόδοση σε παιχνίδι σικέ, ενίοτε βρώμικο, σε λασπωμένο γήπεδο. Και, βέβαια, με άδειες κερκίδες που «σκοτώνουν», αντί ζητωκραυγών και φανατίλας των φιλάθλων-οπαδών..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου